จะรู้ว่าโลกนี้…มันกว้างใหญ่ ก็ต่อเมื่อเราได้…ออกเดินทาง
จะรู้คุณค่าของอะไร…ในสักอย่าง ก็ต่อเมื่อเราได้…เสียมันไป
จะรู้ความหมาย…ของฟ้าหลังฝน ก็ต่อเมื่อเราผ่านพ้น…มันมาได้
จะรู้ว่ายังมีเรื่อง…อีกมากมาย ก็ต่อเมื่อเราเปิดใจ…ยอมรับมัน
จะรู้ว่าในหนังสือ…มีอะไร ก็ต่อเมื่อเราได้…ลองเปิดอ่าน
จะรู้เวลา..ของดอกไม้บาน ก็ต่อเมื่อเราเฝ้าตาม…อยู่อย่างนั้น
จะรู้ว่าเสียงหัวเราะ…มันมีค่า ก็ต่อเมื่อเราเสียน้ำตา…ในสักวัน
จะรู้ถึงความในใจ…ของกันและกัน ก็ต่อเมื่อเราได้พูด…มันออกไป
จะรู้ว่าอะไร…ที่เรียกว่าคิดถึง ก็ต่อเมื่อในความคิดคำนึง…มีใครสักคน
จะรู้ความหมายในคำรัก…สักหน ก็ต่อเมื่อมีใครบางคน…ให้หวั่นไหว
จะรู้ว่าค่ำคืนนี้…คงไม่เงียบเหงา ก็ต่อเมื่อทุกเรื่องเล่า…ได้มีโอกาสบอกไป
